ေနရာက အေနာ္ရထာလမ္းမေပၚရွိ ၃၈လမ္းေစ်း...။ အခ်ိန္က ညေန ၃နာရီႏွင့္ ၅နာရီၾကား...။
ရံုးဆင္းခ်ိန္၊ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္၊ လမ္းမေပၚမွာ လူေတြရွဳပ္၏၊၊ ကားေတြက်ပ္၏။ ထိုအခ်ိန္ကို ေစာင့္စား ေနရေသာ ညေနေစ်းတန္း ေစ်းသည္မ်ားကလည္း မိမိတို႕ကုန္ပစၥည္းမ်ား အခ်ိန္မွီေရာင္းခ်ရဖို႔ ျပင္ၾက ဆင္ၾက၊ ခင္က်င္းၾက၏။ ၀မ္းေရးက ရွိေသးသကိုး။ ဒီအခ်ိန္မွာ လိုင္းကားေတြကလည္း လူက်ခ်ိန္ေလး သူထက္ငါ အၿပိဳင္အဆိုင္ေမာင္းၾက၏။ လူေတြရွဳပ္၊ ကားေတြက်ပ္ခ်ိန္မွာ ၀မ္းေရးအတြက္ အႏၱရာယ္ကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေသာ ေစ်းသည္မ်ားမွာ ကားလမ္းမ၏ လမ္းေၾကာ တစ္ခုလံုးကို ယူၿပီး ေစ်းခင္းထား၏။ တစ္ဖက္လမ္းေၾကာတြင္လည္း ကားမ်ားရပ္နား ထားေလရာ ေလးလမ္းသြားလမ္းကား ႏွစ္လမ္းသာ ရွိေတာ့၏။
ပန္းဆိုးတန္းပြိဳင့္မွာ ကာေတြက ပိတ္ေန၏။ ေနာက္ကားေတြက ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေရာက္လာ၏။ သာေကတကားေတြ သူထက္ငါ အၿပိဳင္ေက်ာ္တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေန၏။ အခ်ိဳ႕ေသာသူေတြက ရံုးအျပန္ ေစ်း၀ယ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾက၏။ ေက်ာင္းဆင္လားေသာ ေက်ာင္းသားငယ္မ်ားက ဟိုကျဖတ္၊ဒီကျဖတ္။ ခက္ေျခၿပီ....။ မ်ဥ္းက်ားဆိုတာလဲ ဘယ္နားရွိမွန္းပင္ မသိေတာ့။ လမ္းေပၚက လႈပ္ရွားေနေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ပလက္ေဖာင္းေပၚက သတိေပး ဆိုင္းဘုတ္မ်ားလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲ ထိုင္ေငးေနရၿပီ။ မေတာ္တဆသည္ စာမတတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မွာပဲ။ တားဆီးလို႔မရႏိုင္။ မိမိတို႕ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ၀င္ေငြရွာ ေနရေသာ ေစ်းသည္မ်ားကို အျပစ္မတင္လိုပါ။ သို႔ရာတြင္ အႏၱရာယ္ဆိုသည္ကို သတိရေစခ်င္ ပါသည္။
ထို႔အျပင္ ယခုကဲ့သို႔ ယာဥ္ေၾကာ က်ပ္ေသာအခ်ိန္တြင္ ယာဥ္ေၾကာတစ္ခုလံုး ေစ်းတန္းေနရာ ယူထားမႈကို သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ား အဆင္ေျပညီညြတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးလွ်င္ ပိုေကာင္းမည္ဟု ထင္ပါသည္။ အျမန္ဆံုး ေဆာင္ရြက္ ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။
Post a Comment
ေျပာခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခုခုေပါ့