ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စာသင္၀ိုင္းရဲ႕ သႀကၤန္အႀကိဳပြဲေလး က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ မေန႔က သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ၂၀၀၉ခုႏွစ္ စာသင္ႏွစ္ရဲ႕ ပထမလပါတ္ ေျဖဆိုၿပီးခဲ့ပါတယ္။ မနက္ျဖန္ကစၿပီး သႀကၤန္အခါရက္ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့မွာပါ။ ဒီေတာ့ သႀကၤန္အႀကိဳ စတုဒီသာ မုန္႔လံုးေရေပၚ ေကၽြးခဲ့ပါတယ္။ ကေလးေတြအားလံုး စုစည္းၿပီး မုန္႔လံုး ေရေပၚေတြ လံုးၾက၊စားၾက ေပ်ာ္စရာပါ။
အားလံုးစုစည္းမႈရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ ဒီပြဲေလးမွာ သူတို႔ေတြရဲ့ အေပ်ာ္က ကၽြန္ေတာ္ဆီ ကူးဆက္ၿပီး ငယ္ဘ၀ ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျပန္လည္လြမ္းဆြတ္မိပါရဲ့။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ တို႔ရဲ့ သဘာ၀အတိုင္း လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ အပူအပင္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးေတြ ျမင္ရေတာ့ အတိုင္းမသိ ၾကည္ႏူးရပါတယ္။ ယခင္ႏွစ္ တပည့္ေဟာင္း ေတြလည္း ေရာက္လာၾက၊ အားရ၀မ္းသာ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾက၊ သူတို႔ေတြရဲ့ လက္ရိွျဖတ္သန္း ရပံုအေတြ႕ အႀကံဳ ေတြကို ေျပာျပၾက တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာပါပဲ။
ဒီအရြယ္ေလးေတြရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း မိမိ ကိုယ္ကို ယံုၾကည္အထင္ႀကီးတဲ့စိတ္၊ လူရာ၀င္လိုတဲ့ စိတ္ကေလးေတြနဲ႔ စြမ္းေဆာင္ခဲ့ပံုေတြ၊ ျဖတ္သန္းခဲ့ပံုေတြ ကို ဆရာကိုေတြ႔ေတာ့ မ်ိဳသိပ္ထား ရတာေတြ ဖြင့္ျပေနေတာ့တာပဲ။ သူတို႔ေလးေတြရဲ့ တက္တက္္ႁက္ြႁကြြ ေျပာၾကဆိုၾကပံုေတြကို ၿပံဳး၍နားေထာင္ရင္းက "ေၾသာ္.... ဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ့ ပီတိဆိုတာ ဒါပဲေလလို႔ ေတြ႕ျမင္ခံစားမိတယ္"။ တခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္ရဲ့ဆရာေတြ ကိုလည္း ျပန္လည္ အမွတ္ရမိပါရဲ့။ စိတ္ထဲကပဲမွန္းၿပီး ဆရာမ်ားကို ကန္ေတာ့ဦးခ်ခဲ့ပါတယ္။ အနားမွာ ဆရာမ်ားသာ ရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေျပးသြားေရာက္ ေျပာျပခ်င္မိတဲ့စိတ္က တဖြားဖြား......။
မုန္႔စားၿပီး၊ အခ်င္းခ်င္းေရေတြပက္ၾက၊ ဆရာေတြကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေရလာ ေလာင္းၾကနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရႊဲရႊဲဆိုခဲ့၊ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းလွေပမယ့္ ပီတိေတြ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသား ကေတာ့ ေႏြးေထြးေနခဲ့ပါတယ္။
ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အားလံုးအတြက္ ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္း ဆုေတြေျခြခဲ့အၿပီးမွာ ဒီေန႔ပြဲေလးကို ေအာင္ျမင္စြာ ႐ုပ္သိမ္းခဲ့ ပါတယ္။ အားလံုးကို ေအးျမေစလိုတဲ့ ဆႏၵေပလားေတာ့ မသိ။ မေန႔က ဖြဲဖြဲ႐ြာခဲ့တဲ့ မိုးဟာ ဒီေန႔ေတာ့ ခပ္သည္းသည္းေလး ႐ြာေပးခဲ့ပါတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျဖဴစင္စြာ ရွင္သန္ေနၾကတဲ့ တပည့္တို႔ရဲ့ ေရွ႕ဘ၀ခရီးမွာ အစစအဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕ၿပီး ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရြင္ ေသာဘ၀မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
အားလံုးစုစည္းမႈရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ ဒီပြဲေလးမွာ သူတို႔ေတြရဲ့ အေပ်ာ္က ကၽြန္ေတာ္ဆီ ကူးဆက္ၿပီး ငယ္ဘ၀ ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျပန္လည္လြမ္းဆြတ္မိပါရဲ့။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ တို႔ရဲ့ သဘာ၀အတိုင္း လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ အပူအပင္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးေတြ ျမင္ရေတာ့ အတိုင္းမသိ ၾကည္ႏူးရပါတယ္။ ယခင္ႏွစ္ တပည့္ေဟာင္း ေတြလည္း ေရာက္လာၾက၊ အားရ၀မ္းသာ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾက၊ သူတို႔ေတြရဲ့ လက္ရိွျဖတ္သန္း ရပံုအေတြ႕ အႀကံဳ ေတြကို ေျပာျပၾက တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာပါပဲ။
ဒီအရြယ္ေလးေတြရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း မိမိ ကိုယ္ကို ယံုၾကည္အထင္ႀကီးတဲ့စိတ္၊ လူရာ၀င္လိုတဲ့ စိတ္ကေလးေတြနဲ႔ စြမ္းေဆာင္ခဲ့ပံုေတြ၊ ျဖတ္သန္းခဲ့ပံုေတြ ကို ဆရာကိုေတြ႔ေတာ့ မ်ိဳသိပ္ထား ရတာေတြ ဖြင့္ျပေနေတာ့တာပဲ။ သူတို႔ေလးေတြရဲ့ တက္တက္္ႁက္ြႁကြြ ေျပာၾကဆိုၾကပံုေတြကို ၿပံဳး၍နားေထာင္ရင္းက "ေၾသာ္.... ဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ့ ပီတိဆိုတာ ဒါပဲေလလို႔ ေတြ႕ျမင္ခံစားမိတယ္"။ တခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္ရဲ့ဆရာေတြ ကိုလည္း ျပန္လည္ အမွတ္ရမိပါရဲ့။ စိတ္ထဲကပဲမွန္းၿပီး ဆရာမ်ားကို ကန္ေတာ့ဦးခ်ခဲ့ပါတယ္။ အနားမွာ ဆရာမ်ားသာ ရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေျပးသြားေရာက္ ေျပာျပခ်င္မိတဲ့စိတ္က တဖြားဖြား......။
မုန္႔စားၿပီး၊ အခ်င္းခ်င္းေရေတြပက္ၾက၊ ဆရာေတြကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေရလာ ေလာင္းၾကနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရႊဲရႊဲဆိုခဲ့၊ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းလွေပမယ့္ ပီတိေတြ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသား ကေတာ့ ေႏြးေထြးေနခဲ့ပါတယ္။
ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အားလံုးအတြက္ ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္း ဆုေတြေျခြခဲ့အၿပီးမွာ ဒီေန႔ပြဲေလးကို ေအာင္ျမင္စြာ ႐ုပ္သိမ္းခဲ့ ပါတယ္။ အားလံုးကို ေအးျမေစလိုတဲ့ ဆႏၵေပလားေတာ့ မသိ။ မေန႔က ဖြဲဖြဲ႐ြာခဲ့တဲ့ မိုးဟာ ဒီေန႔ေတာ့ ခပ္သည္းသည္းေလး ႐ြာေပးခဲ့ပါတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျဖဴစင္စြာ ရွင္သန္ေနၾကတဲ့ တပည့္တို႔ရဲ့ ေရွ႕ဘ၀ခရီးမွာ အစစအဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕ၿပီး ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရြင္ ေသာဘ၀မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
post ေလးကိုဖတ္ရတာနဲ ့တင္ ရင္ထဲမွာေအးခ်မ္းၿပီး
ReplyDeleteၾကည္ႏူးရပါတယ္။ :)
ညီမရဲ့ ေက်ာင္းသူဘဝေတြကိုလဲ လြန္းတယ္။:)
Post a Comment
ေျပာခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခုခုေပါ့