ဒီေန႔

ဒီေန႔ ႀကံဳႀကိဳက္တာနဲ႔ ကြန္ျပဴတာ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ကို ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ 1500 က်ပ္ ေပးရတယ္။ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ unicode 5.1 တို႔ရဲ့ ျငင္းခုန္မႈေတြကိုပဲ သမိုင္းေၾကာင္း ျပန္လွန္ေရးထားတာ တစ္အုပ္လံုးနီးပါးပဲ။ တစ္ျခားေဆာင္းပါးေတြ နဲလွတယ္။ online ေပၚမွာ ျငင္းၾက၊ ခုန္ၾကတာ အားမရးလို႔ ထင္ပါရဲ့။ မတန္ဘူး၊ ေနာက္၀ယ္မဖတ္ေတာ့ဘူး၊ အင္တာနက္ အေၾကာင္းေရးတဲ့ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္လည္း အဲလိုပါပဲ မဖတ္ျဖစ္တာၾကာၿပီ။ ဖုန္းနဲ႔ ကြန္ျပဴတာ ေၾကာ္ျငာေတြပဲ မ်ားတယ္။ လမ္းေဘး billboard ေၾကာ္ျငာေတြ အလကား ၾကည့္လို႔ရေနတာ 500ေပးၿပီး ေၾကာ္ျငာ ဖတ္ရတာ မတန္ဘူးဗ်ာ။

မေန႔က ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာ ေရးထားတယ္။ ရန္ကုန္မွာ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ တစ္ေန႔ (18)နာရီ ေပးေနၿပီတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေခတ္ေနာက္က် သလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ လံုး၀မသိခဲ့ရိုးအမွန္ပါ။

လာမယ့္စာသင္ႏွစ္မွာ ဘယ္လိုေတြသင္ရမလဲ ဆရာတစ္ေေယာက္နဲ႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး လြယ္ေအာင္သင္ပါတဲ့။ က်ဴရွင္တက္ၿပီး ပိုၿပီးနာလည္လာတယ္လို႔ ေက်ာင္းသားေတြ ခံစားလာရရင္ ခင္ဗ်ားသင္တာ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ သတ္မွတ္တယ္။ တျခားစံႏႈန္းေတြ လာမေျပာနဲ႔တဲ့။ ဟုတ္လိုက္ေလ.... သေဘာတရားေတြ ေဘးခ်ိတ္။ လြယ္ေနဖို႔ပဲလိုတယ္။

တစ္ခါတေလေပါ့ ဘာကိုမွ သိမထားခ်င္ေတာ့ဘူး။ သိသိႀကီးနဲ႔ မဟုတ္တာေတြ ၾကားသိ၊ ျမင္ေတြ႔ေနရတာ ေျပာတဲ့သူကို အားနာတယ္။