ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေၾကာ္ျငာ

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေၾကာ္ျငာေတြ ျပန္လည္စတင္လာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ရွိၿပီဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့ၿပီပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေၾကာ္ျငာဆိုတာ သတင္းစာထဲ၊ မဂၢဇင္းထဲေလာက္ပဲ ကာတြန္းေလးေတြ ဆြဲၿပီးေၾကာ္ျငာတာ ျမင္ဖူးတာ။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသား အရြယ္မွာပဲ ေရဒီယိုေၾကာ္ျငာ၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားေၾကာ္ျငာေတြ ျမင္ရေတာ့ အထူးအဆန္းကို ျဖစ္လို႔။ ေၾကာ္ျငာအစီအစဥ္ကိုေတာင္ တမင္ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ ရေပါ့။ အဲဒီတုန္းက အမ်ိဳးသား ျပဇာတ္ရံုမွာ ေမတၱာတို႔ ကသြားတဲ့ပြဲမွာ ေမတၱာဆိုသြားတဲ့ ေၾကာ္ျငာ သီခ်င္းေလး ေတာင္ တစ္ပိုင္းတစ္စ မွတ္မိေနေသး။ ယေန႔မွာေတာ့ ေၾကာ္ျငာဆိုတာ ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲမွာ မထူးဆန္းတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ တစ္ခု ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ေစ်းကြက္စီးပြားေရးႀကီးထဲမွာ ေၾကာ္ျငာေပါက္ရင္ ေရာင္းကုန္းကလည္း စြန္တာကိုး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခုရက္ပိုင္း ေၾကာ္ျငာနည္းပညာေတြကို လိုက္လံနမူနာယူေနပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာျခင္းနဲ႔ ပါတ္သတ္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ စာအုပ္ေတြ လည္းလက္လွမ္းမွီရာ ဖတ္ၾကည့္မိတယ္ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။

ဒီလိုနဲ႔ စာေရးဆရာ ေအာင္ေမာင္း ေရးထားတဲ့ ေၾကာ္ျငာျခင္း အႏုပညာဆိုတဲ့ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ဆီကေန ယူလာၿပီးဖတ္မိပါတယ္။ ေအာင္ေမာင္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္း ကိုၾသဘကို ရွင္းျပေနတာပါ။
ေၾကာ္ျငာျခင္း နည္းလမ္းေတြ အေၾကာင္းေပါ့။

အေရာင္းျမွင့္တင္နည္း (Sales Promotion)၊ လူထုဆက္ဆံေရးနည္း (Public Relations)၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးအေရာင္း (Personal Selling)၊ တိုက္ရိုက္အေရာင္း (Direct Marketing)၊ ေနာက္ ပံုႏွိပ္နဲ႔ အသံလႊင့္နည္း၊ လက္ကမ္းလႊာနဲ႔ စာအုပ္၀ယ္နည္း၊ ပိုစတာနဲ႔ ေ၀ျဖန္႔စာရြက္နည္း၊ ပိုစတာကိုင္ဟန္ေရး ျပတဲ့နည္း၊ လမ္းညႊန္စာအုပ္နည္း၊ ××× နည္း၊ ××× နည္း၊ အမ်ားႀကီးပဲဗ်၊ ရွင္းျပေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုၾသဘလည္း သေဘာေပါက္လာတယ္ ထင္ပါတယ္။ အခုလို ျပန္ေဆြးေႏြးရဲ့။

မ်ားလွေခ်လားဟ ေအာင္ေမာင္းရ၊ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သားကြ၊ လူေတြအာရံုက်ေအာင္ လုပ္ရတာေပါ့ေလ၊ ငါ့သား အလတ္ေကာင္ ဆံပင္ေတြ ဒူရင္းသီးလို ခၽြန္ထားတာလည္း ေၾကာ္ျငာေပါ့။

အစစ္ေပါ့ဗ်ာ၊ လူေတြက်ေတာ့ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး ထင္ေပၚေအာင္ျပတဲ့ သေဘာဗ်။ အမ်ားက ၾကည့္ေအာင္၊ စိတ္၀င္စားေအာင္ လုပ္ၿပီးလူၾကားထဲ က်ခ်င္တယ္ဆိုတာလည္း ေၾကာ္ျငာပဲ။

ငါ့မိန္းမ ရပ္ကြက္ထဲက လူတကာနဲ႔ မတည့္တာ က်ေတာ့ေကာ၊

အဲ့သဟာလည္း ေၾကာ္ညာေပါ့ဗ်ာ။ ကိုၾသဘမိန္းမကေတာ့ ႏႈတ္သီးေကာင္း လွ်ာပါး၊ တကယ့္ ကက္ကက္လန္ပါကြာ လို႔ေျပာၾကကတည္းက ပရိတ္သတ္စြဲလို႔ေပါ့။

ငါ့ခယ္မေတြ ညေနဘက္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး လမ္းသလားၾကတာကေတာ့ ေကာ၊

ေၾကာ္ျငာပဲ ကိုၾသဘရဲ့၊ incentive programs လို႔ေခၚတယ္။ မက္လံုးေပးတာကိုးဗ်။

မင္းဟာကလည္း ငါ့တစ္မ်ိဳးလံုး ေၾကာ္ျငာေတြ ျဖစ္ကုန္ပါပေကာ။

ဘယ္ကမလည္းဗ်၊ ကိုၾသဘ မခင္တုတ္တို႔ မိသားစုကအလွဴေတာ္ေငြ ၂၀၀ိ/- ဆိုၿပီး ရပ္ကြက္ဓမၼာရံုကို သံုးခါေလာက္ ေအာ္ခိုင္းတာလည္း ေၾကာ္ျငာပဲ။

ဘယ္လိုျဖစ္လို႔တုန္း။

Charitable Donations လို႔ ေခၚသဗ်။ တစ္ခ်ိဳ႕က ထင္ေပၚခ်င္လို႔ လွဴတာရွိတာကိုး။

ငါ့တူမေလး ရည္းစားထားတာက်ေတာ့ေကာကြာ၊

ေၾကာ္ျငာပဲ၊ Samples ေခၚတယ္၊ နမူနာေပးတယ္ေပါ့ဗ်ာ။

ဘယ္လိုမွ မလြတ္ပါလားေအာင္ေမာင္းရာ . . .။

အင္း..ဟုတ္တာပဲ၊ လူဦးေရ သိန္းေပါင္း၊သန္းေပါင္း မ်ားစြာရွိေနတဲ့ ဒီကမာၻေျမမွာ ကိုယ့္ကုန္ပစၥည္း၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လူသိေအာင္ ေၾကာ္ျငာရတယ္ဆိုတာ လြယ္တဲ့အလုပ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပပဲ။

Blogger ေလာကမွာလည္း ဒီလိုပဲ၊ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလး လူသိေအာင္ နည္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ေရးသားၾကေတာ့၊ ဒါဟာေၾကာ္ျငာ ပါလားလို႔ စဥ္းစားမိရဲ့။ ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ blog နာမည္ႀကီးရင္ ေၾကာ္ျငာေတြ ၀င္လာၿပီးသန္းၾကြယ္သူေဌး ျဖစ္ေနၾက သူမ်ားလည္း ရွိေနတာကိုး။ ဒီေတာ့လည္း ေၾကာ္ျငာရဖို႔ ေၾကာ္ျငာၾကသည္ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားလည္း blog ေပၚတင္မကဘူး Facebook ေပၚမွာ ထပ္ဆင့္ေၾကာ္ျငာၾက။

တစ္ခ်ိဳ႕ေတာ့လည္း ဒီလိုေျပာဆို ေရးသားရာမွာ talent ရွိတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစ္မႀကီး မခင္ဦးေမ ကိုပဲၾကည့္။ စာတစ္ေၾကာင္း ေရးတာကအစ လူအမ်ား စိတ္၀င္စားျခင္း ခံရတာ၊ ေအာင္ေမာင္းရဲ့ နိယာမေတြ ေမြးရာပါတတ္ေျမာက္ ေနလားမသိဘူး။ စလံုး ျမန္မာရပ္ကြက္က ေၾကာ္ျငာေအဂ်င္စီေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔အစ္မကို Model လုပ္ဖို႔ မကမ္းလွမ္းပဲ လက္ေႏွးေနတာ အံ့ၾသမိပါရဲ့။

သြားတိုက္ေဆး ေၾကာ္ျငာတစ္ခုမွာ billboard ထဲက အရုပ္က billboard ေထာင့္စြန္းႀကီးကို ဆြဲယူကိုက္ျဖတ္ ျပေနတဲ့ပံုကို ဂ်ယ္နယ္တစ္ေစာင္မွာ ျမန္မာေၾကာ္ျငာေတြ ေခတ္မွီလာၿပီဆိုၿပီး ခ်ီးမြမ္းထားတာ ေတြ႔ရေတာ့ ဒါဟာလည္း အင္တာနက္ေခတ္မွာ ပံုတူကူးခ် ေၾကာ္ျငာ အႏုပညာတစ္ရပ္ပါလားလို႔ မွတ္သားမိ။


ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လို႔ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ ေျပး၀ယ္ေတာ့ ၀ါကၽြတ္အမွီ၊ လူႀကီးသူမကို ဒီအေကာင္းဆံုး ေကာ္ဖီနဲ႔ ကန္ေတာ့ပါ၊ ဒီအလန္းဆံုး ေကာ္ဖီကို လွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္ ကုသို္လ္ယူပါ ဆိုၿပီး လမ္းဆံုမွာ billboard ႀကီးေတြ ပံုစံတူ အရြယ္တူ၊ ဒီဇိုင္းတူေတြ ေတြ႔ေတာ့၊ ဘာေရြးရမွန္း မသိတာနဲ႔၊ ဘာမွ မေၾကာ္ျငာတဲ့၊ ယိုးဒယားလုပ္ Bardy Coffee Mix ထုပ္ေတြပဲ ၀ယ္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ျပည္ပအားကိုး ပုစိန္ရိုး မဟုတ္ရပါဘူး။

ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ဆက္စဥ္းစားမိတာက ပံုမွန္လမ္းေၾကာင္းက ခြဲမထြက္ႏိုင္ရင္ ေၾကာ္ျငာဆိုတာ မေပါက္လွဘူးပဲ၊ ဆိုတာပါ။ သူရိန္တစ္ေယာက္ အခုမွ ဘာေတြေၾကာ္ျငာခ်င္လို႔ ေလရွည္ေနတယ္ မသိဘူးလို႔ အေၾကာင္းသိေတြ ကေတာ့ ယူဆေနေလာက္ၿပီ။ မွန္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္သူရိန္ တစ္ေယာက္လည္း ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ မေရာက္ဘူးတဲ့ ရပ္ကြက္မွာ က်ဴရွင္တစ္ခု ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။ အဲလို market research ရွိတာေပါ့။

ခက္တာက ေမာင္သူရိန္ အလြန္ေတာ္ၿပီး၊ အသင္အျပေကာင္းတာ ေမာင္သူရိန္ဘာသာ သိေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြ သိမွ က်ဴရွင္ဆိုတာ နာမည္ရတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ေၾကာ္ျငာရမယ္ ..။ ဘယ္လို ေၾကာ္ျငာမွာလည္း၊ billboard ေလးေတြ လိုက္ကပ္မယ္၊ လက္သုတ္စကၠဴ ျဖစ္သြားမယ့္ လက္ကမ္းေၾကာ္ညာေတြ ေ၀မယ္။ ဒါေတြက ရိုးသြားၿပီ။ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလည္း စဥ္းစားစမ္း၊ အင္း… ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းစားပါေလၿပီ။

ကေန႔ေၾကာ္ျငာေတြ အေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားတယ္၊ ေမာ္ဒယ္ေလးေတြနဲ႔ လႈပ္ခိုင္းဖို႔ ဆိုတာေတာ့ ေမာင္သူရိန္ ေၾကာ္ျငာစရိတ္ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ေမာင္သူရိန္႔ က်ဴရွင္က ျမွဴဆြယ္ မက္လံုးေပးတယ္ ဆိုရင္ အခက္။ ေနာက္ထပ္နည္းလမ္းေတြ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။

မေန႔က ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ ထမင္းစားၿပီး၊ ဒီကေန႔ အမဲသားဟင္းနဲ႔ ထမင္းစားရင္ မနက္ျဖန္ပါမယ့္ အီးအီးက ဘာအေရာင္ ျဖစ္မလည္း၊

လြယ္ကူရွင္းလင္းစြာ စဥ္းစားတတ္ဖို႔ ××× နည္းျပမွ တက္ပါ။ ဟာ . . . ျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ ေၾကာ္ျငာမွာတင္ ေခါင္းရွဳပ္သြားၿပီ ဘယ္သူမွ မလာေတာ့ရင္ ဒုကၡ။

အင္း . . . ဒီေန႔ေၾကာ္ျငာေတြမွာ ခါေတာ္မွီ ေၾကာ္ျငာေတြရွိတယ္။ ႏွစ္သစ္ကူးအထမ္းအမွတ္ အထူးေလွ်ာ့ေစ်း၊ ၀ါကၽြတ္ အထူးေစ်းပြဲေတာ္၊ ေယာကၡမႀကီး ကြယ္လြန္ျခင္း တစ္ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းမွတ္ ေစ်းေရာင္းပြဲ၊ စသျဖင့္ စသျဖင့္ ေပါ့။

ၿပီးေတာ့ သူမ်ားကိုေၾကာ္ျငာေပးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေၾကာ္ျငာတာေတြေပါ့။ ဘတ္စကားေတြမွာ ေတြ႕ရ သလိုေပါ့။

××× နည္းပညာျဖင့္ ထုတ္လုပ္ထားေသာ သင့္လက္ေဗြရာ မက်န္ေစေသာ လက္အိတ္အမ်ိဳးစားေကာင္း၊

ေအာက္ကမွ
အျဖဴေရာက္ အကြက္ေသးေသးေလးနဲ႔ ခါးပိုက္ႏွိဳက္သတိျပဳ

စတဲ့ ေၾကာ္ျငာေတြ ၾကည့္ၿပီး၊ ေမာင္သူရိန္ စဥ္းစားပါတယ္။ ခါေတာ္မွီလည္း ျဖစ္ရမယ္၊ နာမည္ရ လုပ္ငန္း(သို႔) ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး တစ္ေယာက္ကို ထပ္ဆင့္ ေၾကာ္ျငာ ျခင္းျဖင့္ ယံုၾကည္မႈကိုရယူႏိုင္ရမယ္။ လူလည္း စိတ္၀င္စားရမယ္။ ဘယ္လိုေၾကာ္ျငာရင္ ေကာင္းမလည္း။

ဟာ ဟုတ္ၿပီ…။ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး စေတာ့မယ္။ ေၾကာ္ျငာ ဘုတ္ေတြရဲ့ နဖူးစီးမွာ အင္အားေကာင္းတဲ့ ပါတီႀကီးေတြကို ထပ္ဆင့္ ေထာက္ခံေပးရင္ ေကာင္းမယ္။

ျပည့္သူတို႔ အားကိုးဖို႔ ××× ပါတီကို မဲေပးစို႔။
××× နည္းျပ ။

မေကာင္းေပဘူးလား။