ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေခ်ာင္းသာ ညေန

အိပ္ရာႏိုးလာေတာ့ ဗိုက္ကဆာလာၿပီ။ လာပို႔သြားတဲ့ ထမင္းေတြ၊ ဟင္းေတြဖြင့္ၿပီး စားလိုက္ပါတယ္။ ပုစြန္ဟင္း၊ ကန္းစြန္းပလိန္း မီးခိုးသင္းေၾကာ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ မွန္ေရာင္ဟင္းခ်ိဳ၊ (တုန္႔ယန္းခ်က္လား ယိုးဒယားခ်က္လားေတာ့ မသိပါဘူး) ငါးပိေထာင္း၊ တို႔စရာနဲ႔ စံုေတာ့စံုသား။ ဗိုက္ဆာတာရယ္၊ ဘာပဲစားစား စားလို႔၀င္ေနတာရယ္ ဆိုေတာ့ စားလို႔ေတာ့ ေကာင္းသား။ ေၾကာ္ျငာသြားသေလာက္ ထူးကဲမႈ မရွိတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ၂၁ရာစုမွာ ကုန္စည္ အရည္အေသြးထက္ ေၾကာ္ျငာျခင္းက ပိုမိုအေရးပါေၾကာင္း ကိုယ္ေတြ႕ခံစား သိရွိခဲ့ပါတယ္။

ေသာင္ျပင္ထက္က ေဟာ္တယ္တန္း

စားေသာက္ၿပီး ဗိုက္ေလးတာနဲ႔ ကမ္းေျခဘက္ ဆင္းလာျပန္မိတယ္။ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ ေနကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ပူတယ္။ ေရစိမ္တဲ့ သူေတြလည္း စိမ္ေနတုန္း။ မနက္ေစာေစာက ေျပးလႊားေနတဲ့ ျမင္းေတြကေတာ့ နားေနၾကၿပီ။

ေနပူလာေတာ့လည္း အနားေပးရတာေပါ့

ေရထဲဆင္းဖို႔ ေနပူတာနဲ႔ ရြာထဲထြက္လာခဲ့တယ္။ ဟိုဒီေလွ်ာက္ရင္း ေတြ႔တဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ၀င္ထိုင္ လိုက္တယ္။ အနားက ေဟာ္တယ္ေတြကို ၾကည့္ရွဳရင္း ဟိုေငးဒီေငး၊ ဟိုေတြးဒီေတြး။

ေခ်ာင္းသာ ေဟာ္တယ္ အခ်ိဳ႕

ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ေညာင္းလာတာနဲ႔ ျပန္လွည့္လာခဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာေပါ့ ရခိုင္ထမင္းဆိုင္ ဆုိတာေလးေတြ႔ေတာ့ ၀င္ေတာ့ထိုင္ၾကည့္ခ်င္သား။ ဘာမွမစားခ်င္တာ ခက္တယ္။ ေနပူေနတုန္း အပူအစပ္ေတြ မစားခ်င္ေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ျမင္သာ ျမင္ရ၊ မၾကင္ခဲ့ရတဲ့ ရခိုင္ဆိုင္ေလး အမွတ္တရ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္။ ဆိုင္ထဲက လူေတြ ကေတာ့ ဘာလုပ္တာလည္း ဆိုတာအၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ေနၾကရဲ့။

မစားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရခိုင္ထမင္းဆိုင္ေလး

လမ္းတေလွ်ာက္ျပန္လာရင္း ကမ္းေျခ အမွတ္တရပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ေလး ေတြ႔ေတာ့ ၀င္ၿပီးစပ္စု လိုက္ေသး တယ္။ ဘာေတြအမွတ္တရ ၀ယ္ရမလဲ စဥ္းစားတယ္။

ပင္လယ္ကမ္းေျခ အမွတ္တရ ပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္ေလး

ႀကံဳသလို ေနထိုင္ေနတဲ့ ပံုစံမွာ ဒီအမွတ္တရ ေတြက ၾကာရင္ အမိႈက္သာ ျဖစ္သြားႏိုင္တဲ့ အတြက္ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မ၀ယ္ျဖစ္ပဲ၊ hand-ph တ၀င့္၀င့္နဲ႔ ေဘာ္ဒါ ေလးေတြကို လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ key-chain ေလးေတြပဲ ၀ယ္လိုက္တယ္။ ၆ခု တစ္ေထာင္ဆိုလား။

ထန္းပင္ထန္းလက္ ထန္းရြက္ကယ္ေ၀

ၿပီးေတာ့ကမ္းေျခတေလွ်ာက္ ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ေနေတာ့ေတာ္ေတာ္ က်သြားၿပီ။

မစီးရဲပါဘူးဆိုမွာ ေခၚေလမလား သံေယာဇဥ္မျပတ္ ျပန္လွည့္ေခၚေနရဲ့

ျမင္းမစီးရဲတာနဲ႔ စက္ဘီး ငွားၿပီး၊ ဟိုးအေ၀းမွာ ျမင္ေနရတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚက ေစတီေလးဆီ စီးလားခဲ့တယ္။ ေစတီေအာက္မွာ လိႈဏ္ဂူေလးရွိၿပီး အတြင္းမွာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကို ပူေဇာ္ထားပါတယ္။

ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚက ေစတီေတာ္

ေက်ာက္ေဆာင္ေအာက္က ရုပ္ပြားေတာ္

ဘုရားဖူးၿပီး ျပန္ထြက္လာတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္သူ၊ ေဘာလံုးကန္သူ၊ ျမင္းစီးသူ၊ စက္ဘီးစီးသူေတြ ဟိုနားတခ်ိဳ႕၊ ဒီနားတခ်ိဳ႕။

ကမ္းေျခတေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္

ကမ္းေျခေလ တျဖဴးျဖဴးမွာ ယိမ္းႏြဲ႔ေနတဲ့ အုန္းပင္ေတြကလည္း ကမ္းေျခရဲ့ ယိမ္းသမေလးေတြလို႔ တင္စားရမလား။ လွလိုက္ပါဘိ အိုဘယ့္ ေခ်ာင္းသာ။

ေလအသိမ္းမွာ ယိမ္းႏြဲ႔က ကမ္းေျခက ယိမ္းသမေလးေတြ

ခပ္းလွမ္းလွမ္းမွာ အသံုးမျပဳေတာ့တဲ့ ေလွပ်က္တစ္စင္း ေတြ႕ရတယ္။ သူ႔ဘ၀ရဲ့ ေန၀င္ခ်ိန္ေတြကို ေစာင့္စားရင္း လိႈင္းထန္ေလၾကမ္းလည္း အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ၾကင္လည္ခဲ့တဲ့ တစ္ခ်ိန္က ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို လြမ္းေမာတသ ေနသည့္ အလား၊ ကမ္းေျခမွာ အလြမ္းေတြေ၀။ အတိတ္ဆိုတာ အရာရာတိုင္းမွာ ရွိတတ္တာပါပဲ။ ၾကည္ႏူးစရာ၊ ေပ်ာ္စရာ၊ ေမာစရာ၊ ေၾကကြဲလြမ္းေဆြးစရာ၊ ဆိုတာေတြကလည္း တစ္လွည့္စီ၊ တစ္ခါစီ ျဖစ္ၿမဲ၊ ပ်က္ၿမဲ။ ေ၀၀ါးစြာ လြင့္ေမ်ာ လိုက္၊ ျပန္ၿပီး ၾကည္လင္သြားလိုက္ . . .။

အထီးက်န္ သိမ္ငယ္မႈမ်ားစြာရယ္

စက္ဘီးကို ဆက္စီးလာစဥ္မွာပဲ ေရာင္ျခည္တစ္ေထာင္ အလင္းေဆာင္တဲ့ ဖန္၀ါေနမင္းက အေနာက္ေဂါယာ ကၽြန္းဆီ စံုးစံုးနစ္ျမဳတ္ သြားေလၿပီ။ အေ၀းဆီမွာ ေဟာ္တယ္ေတြက ထြန္းထားတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးသီးေတြက တလက္လက္၊ မီးစက္သံ တျခဳတ္ျခဳတ္ကိုလည္း ေလအလာမွာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားရတယ္။ ေခတ္မေက်ာ္လႊား ႏိုင္ေသးတဲ့ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား ေပးေ၀မႈစနစ္မွာ ေခ်ာင္းသာ ေဟာ္တယ္ေတြလည္း ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး စီးပြားတိုးေနၾကတာပဲ။

ေဖေဖ ေမေမလာပါေတာ့ မီးမီးေမွ်ာ္လွေပါ့

ငွားလာတဲ့ စက္ဘီးအပ္ၿပီး ကမ္းေပၚျပန္တက္လာခဲ့တယ္။ ပိုက္သိမ္းေနတဲ့ မိသားစုမွာ ပါလာတဲ့ ကေလးငယ္ ကေတာ့ ကမ္းေျခကို ေမွ်ာ္ေငးရင္း ျပန္လာမယ့္ မိဘမ်ားကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရဲ့။ ကေလးတို႔အနာဂတ္ သာယာ ပါေစ။

ကမ္းစပ္က ေဘာင္ေပၚမွာ ေလညွင္းခံရင္း ေတြးရင္းေတာရင္း မ်က္လံုးေတြ စင္းလာေတာ့ အခန္းထဲျပန္၀င္လာ အိပ္ရာ၀င္ခဲ့ၿပီး ေခ်ာင္းသာမွာ တစ္ေန႔တာ လြန္ေျမာက္ခဲ့ပါ၏။