ေဆာင္း၀င္ေလၿပီ

ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တာ တစ္လေက်ာ္သြားၿပီ။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ ကစၿပီး တစ္စတစ္စ ေအးလာ၏။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ေဆာင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ နယ္မွာလိုမဟုတ္။ မွ်တသည္ဟု ေျပာႏိုင္၏။ ေဆာင္းရာသီကို ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္ပါသည္။ ေျခာက္ေသြ႕၏။ ေနထိုင္ရတာ သက္သာ၏။ အာ႐ံုကို လန္းဆန္ေစ၏။

နယ္မွာက်န္ခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ပန္းပင္မ်ားကို လြမ္းမိသည္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ေဆာင္းႏွင္းစက္မ်ားႏွင့္ အတူ လန္းဆန္းေနေတာ့မည္။ ေၾသာ္…. အိမ္ကို ျပန္မေရာက္တာေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီပဲ။

ယခင္အခါက ေဆာင္းရာသီေရာက္ၿပီဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္အလြန္ေပ်ာ္၏။ လတ္ဆတ္ေသာ ေဆာင္းေလျပည္ႏွင့္အတူ တက္ႂကြ႐ႊင္လန္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ အတိတ္ကာလမ်ားကို လြမ္းေမာ သတိရမိသည္။

နယ္ေဆာင္းက ရန္ကုန္ေဆာင္းလို မဟုတ္။ အေအးဓာတ္ကဲ၏။ ငယ္ငယ္ကဆိုရင္ ေဆာင္း၀င္ၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ ၿခံထဲကို ႐ွင္းေတာ့သည္။ ၿခံထဲတြင္ ႏွစ္႐ွည္ပင္ႀကီးမ်ား ႐ွိေတာ့ ညေနဆိုရင္ အမိႈက္မ်ားကို လွည္း၍စုပံုထားလိုက္၏။ နံနက္ေစာေစာထ ညေနကစုထားခဲ့ေသာ အမိႈက္မ်ားကို မီး႐ွိဳ႕ၿပီး မီးလႈံရင္း၊ ထန္းပင္ေပါက္(ထန္းျမစ္)မ်ား မီးဖုတ္စားရင္း စာက်က္ခဲ့ဘူးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစု၍ မီးလႈံရင္း ၀ိုင္းဖြဲ႕စကားေျပာၾက၊ ျငင္းၾက၊ ခုန္ၾက။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွ ေတာ့သည္။

ေျခာက္ေသြ႔ရာသီေရာက္ၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ ရာသီပြဲမ်ား၊ ေဒသခံပြဲေတာ္မ်ားမွာ စုေပါင္းပါ၀င္ ဆင္ႏႊဲဖို႔ အားခဲေနၾကေတာ့သည္။ အခုေတာ့ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ဘ၀႐ွင္သန္ရပ္တည္ေရးအတြက္ ပံုသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ က်င္လည္ေနၾကရသည္။ အေၾကာင္းအားေလွ်ာ္စြာ တိုက္ဆိုင္ပါမွ ဆံုေတြ႔ႏိုင္ေတာ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ…. အားလံုးကို သတိရတယ္ကြာ။

ဘ၀ဆိုတာ႐ွင္သန္ရတာ တိုေတာင္းလွေပမယ့္ ႐ုန္းကန္ရတာ ပင္းပန္းလွ၏။ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြ ျဖစ္လာရင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ရ၏။ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြႀကံဳရတဲ့အခါ ၀မ္းနည္းရ၏။ ေၾကကြဲရ၏။ ေဩာ္…. ဘ၀ဆိုတာကိုက ဒါပဲေလ။ လိုခ်င္တိုင္းသာရခဲ့ရင္လည္း ၿငီးေငြ႔စရာပဲမဟုတ္လား။

စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ ဖတ္ဖူးသည္။ `လူ´ဆိုေသာေ၀ါဟာရက `လု´ဆိုတာကဆင္းသက္လာသည္ ဟုထင္သည္တဲ့။ ဟုတ္မွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် လုေနရသည္ပဲ။ အခ်ိန္ကိုလုရသည္။ ေနရာကိုလုရသည္။ ေငြကိုလုရသည္။ အာဏာကိုလုရသည္။ အတၱကိုလုရသည္။ လုေနရျခင္းကိုက လူတို႔ရဲ႕တာ၀န္တစ္ရပ္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

သို႔ေသာ္ ကိုယ္အသာရဖို႔တစ္ခုတည္းအတြက္ တရားသည္၊ မတရားသည္ စဥ္ျခင္ႏိုင္ျခင္း မ႐ွိေတာ့ပဲ လုေနရလွ်င္… ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမွန္တကယ္ ၀မ္းေျမာက္ေၾကနပ္ ႏိုင္ၾကမွာလား . . .? ငါသိပ္ေတာ္တယ္လို႔ လက္ခံႏိုင္ၾကပါသလား . . .?

ကၽြန္ေတာ္နားလည္သည္မွာ ``ဘ၀ဆိုတာ ျဖစ္ျခင္းနဲ႔ ပ်က္ျခင္းၾကားက အကန္႔အသတ္နဲ႔သာ႐ွိေသာ ကာလတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။´´

မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားအားလံုး ေအးျမေသာ ေဆာင္းေလေျပႏွင့္ အတူ ေအးခ်မ္းေသာ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကပါေစ။