ဖတ္မိ၊ ေတြးမိ၊ ေရးမိသည္။

ကမာၻ႔ဖလား ေဘာလံုးပြဲႀကီး စတင္ပါေတာ့မည္။ ကမာၻဖလား ပြဲစဥ္မ်ားကန္မည့္ ေတာင္အာဖရိကမွ ေဘာလံုးကြင္း မ်ားကို ၾကည့္ရင္း ငါတို႔ဆီက ေအာင္ဆန္းကြင္း၊ သု၀ဏၰကြင္း၊ ဗထူးကြင္းမ်ားလည္း ဒီလိုခမ္းနား ထည္၀ါၿပီး ျမန္မာ့ လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးအသင္ႀကီး၏ ကမာၻ႔ ဖလားအဖြင့္ပြဲစဥ္မ်ားကို ၿမိန္ၿမိန္ရွက္ရွက္ႀကီး ထိုင္ၾကည့္ရမည့္ ေန႔ရက္မ်ားဆီသို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ရင္ခုန္ၾကည့္မိသည္။

အိမ္ေထာင္ျပဳ၊ ဘုရားတည္၊ ေဆးမင္ရည္ စုပ္ထိုး ဤသံုးမ်ိဳးခ်က္မပိုင္ ေနာင္ျပင္ႏိုင္ ခက္သည့္အမ်ိဳး ဟုမွတ္သား ခဲ့ရပါသည္။ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖါက္ျပန္လို႔ အက္ရွေလကိုးအား ကြာရွင္းေတာ့မည့္ ခ်ယ္ရီကိုးသည္ တစ္ခ်ိန္က ထိုးထားခဲ့ေသာ လည္ကုပ္ေပၚရွိ Mrs.C ဆိုေသာ tattoo ကိုပါ ဖ်က္ပစ္ေတာ့မည္တဲ့။ နည္းပညာ ေခတ္ႀကီးတြင္ အဆိုအမိန္႔မ်ားလည္း တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္၀က္ ေျပာင္းလဲပစ္လို႔ ရေနၿပီလား။

ဓါတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္း အေပါက္ေတြ ဖာၿပီးသြားၿပီတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ဓါတ္အားေပး စက္ရံုမ်ား လည္ပတ္ ႏိုင္ၿပီး ဇြန္လတြင္ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားရခ်ိန္ ပိုမိုလာေတာ့မယ္တဲ့။ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ သတင္းဖတ္ရပါသည္။ မိုးရာသီ ကာလတြင္ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ႀကီးမ်ား ေခတၱရပ္နားခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင့္ ယခင္ႏွစ္မ်ားတြင္လည္း မီးလာခ်ိန္ ပိုရတတ္ပါသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ဂ်ာနယ္မ်ား၏ သတင္မ်ား မွန္ကန္ပါေစၾကာင္း ဆုေတာင္း လိုက္ပါ၏။

ဆရာ…ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ေအာင္တယ္ဗ်၊ ဂုဏ္ထူးတစ္ခုပါတယ္ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းသားေဟာင္း တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို အေျပးအလႊား အားရ၀မ္းသာ လာေျပာပါသည္။ ေဟ….ဟုတ္လား ၀မ္းသာလိုက္တာကြာ။ ဒီေန႔ေအာင္စာရင္း ထြက္သြားၿပီလား၊ ငါေတာင္မသိလိုက္ဘူး ဆိုေတာ့ ေအာင္စာရင္း မထြက္ေသးပါဘူး ဆရာတဲ့။ ေၾသာ္ … အကယ္ဒမီဆုေပးပြဲ မက်င္းပမီ ဘယ္သူရမည္ ဆိုတာမ်ိဳး တစ္ႀကိဳခန္႔မွန္းတာမ်ိဳး ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယူဆမိပါသည္။ ခန္႔မွန္းခ်က္မ်ား မလြဲေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္း ေပးလိုက္ပါသည္။

တေန႔က ေတာင္ဥကၠလာမွာ မီးေလာင္သြားသည္။ စပ္စုတတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေတာင္ဥကၠလာေစ်း မီးေလာင္သြားတယ္ဆို ဟုတ္လားဆိုၿပီး လာေမးပါသည္။ ဟင္…မၾကားမိပါလား ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း အင္တာနက္ေပၚ အေျပအလႊား ရွာၾကည့္မိသည္။ ဘာမွမေတြ႕ပါ။ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဒီအခ်ိန္ သတင္းေတြ တက္ေနေလာက္ၿပီေပါ့။ ေနာက္မွ ဂ်ာနယ္တစ္ေဆာင္တြင္ ဖတ္ရသည္က ေတာင္ဥကၠလာ ေနအိမ္တစ္လံုး မီးေလာင္သြားသည္တဲ့။ လူတစ္ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ရသတဲ့။ မီးေဟ့ ဆိုသည္ႏႈင့္ လူေတြလည္း ေစ်းေတြပဲ ေျပးျမင္ေယာင္ေနၾကၿပီလား မသိ။

မိုးေတြရြာလာပါၿပီ။ ဟိုအရင္ဆီကေတာ့ မိုးတြင္းကာလမ်ားကို မႏွစ္သက္ပါ။ သြားေရးလာေရး အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္သည္ဟု ထင္မိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ စံခ်ိန္တင္ အပူလြန္ကဲမႈကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ခံစားၿပီးသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ အရပ္ေဒသ အခ်ိဳ႕တြင္ ေသာက္သံုးေရ ခန္းေျခာက္၍ ဒုကၡမ်ားခဲ့ရသည္မ်ားကို ေတြ႔ျမင္မိသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ စသည္စသည္တို႔ေၾကာင့္ မိုးျမန္ျမန္ရြာပါေစဟု စိတ္လိုလက္ရ ဆုေတာင္းခဲ့ပါသည္။ အခုမိုးေတြ ရြာပါၿပီ။

ယခုႏွစ္ေႏြရာသီ အလြန္႔အလြန္ ပူလွပါသည္။ စံခ်ိန္လြန္ေအာင္ ပူသည္ဟု သတင္းအခ်ိဳ႕တြင္ ဖတ္ရပါသည္။ အပူခ်ိန္လြန္ကဲမႈေၾကာင့္ သက္ႀကီးရြယ္အိုႏွင့္ လယ္သမားမ်ား အေပ်ာက္အရွ မ်ားခဲ့သည္ဟု မႏၱေလးသို႔ ေရာက္သြားစဥ္ ေဒသခံတစ္ဦးမွ ေျပာျပပါသည္။ မစည္ကားအပ္ေသာ ေနရာျဖစ္ေသာ သုသာန္မ်ားတြင္ (မႏၱေလးမွာေတာ့ ႏွစ္ခုရွိသည္လို႔ ေျပာပါသည္။) အလြန္စည္ကား သြားခဲ့ေၾကာင္း ထိုသူမွပင္ ဆက္ေျပာျပ ခဲ့ပါသည္။ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ ပူခဲ့ရပါလိမ့္။ သစ္ေတာေတြ ျပဳန္းတီးလို႔လား၊ ၂၄နာရီနီးပါး ေမာင္းေနၾကတဲ့ မီးစက္ေတြရဲ့ မီးခိုးေတြ ေၾကာင့္လား၊ အိုဇံုးလႊာ အေပါက္ႀကီးကပဲ ပိုက်ယ္လာလို႔လား၊ နာဂစ္ေၾကာင့္လား၊ အယ္လနီးညိဳးေၾကာင့္လား၊ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ အီရန္တို႔ရဲ့ နယူကလီးယား အစြမ္းျပမႈေတြေၾကာင့္လား၊ လား … လား … လား။ ကၽြန္ေတာ္ အေသအခ်ာမသိပါ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ အလြန္ပူခဲ့ပါသည္။

ဂ်ာနယ္တစ္ေဆာင္တြင္ ကာတြန္းေငြၾကည္က ေနာင္ႏွစ္ေတြမွာ ဒီႏွစ္လိုအပူခ်ိန္ကို မခံစားရဖို႔ မိုးရာသီမွာ သစ္ပင္ေတြကို ပိုမိုစိုက္ၾကစို႔လို႔ တစ္ကြက္ကာတြန္းျဖင့္ တိုက္တြန္းထားပါသည္။ မိုးရာသီေရာက္လွ်င္ သစ္ပင္စိုက္ခ်င္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္၏ ၀ါသနာပိုးမ်ားလည္း ျပန္လည္ထၾကြ လာပါသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္ေတာ့ မသိ။ သစ္ပင္စိုက္ျခင္းကို ငယ္စဥ္ ကတည္းက ၀ါသနာပါပါသည္။ ၿခံထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္စိုက္လြန္းလို႔ ၿခံဳထၿပီး၊ ျခင္ေပါသည္ဆိုၿပီး အေမက သစ္ပင္ေတြ ခုတ္ခုတ္ပစ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မၾကာခဏ ရန္ျဖစ္ရပါသည္။ ရန္ကုန္ေရာက္ကတည္းက သစ္ပင္မစိုက္ ႏိုင္ခဲ့သည္မွာ ၾကာပါၿပီ။ အခါအခြင့္သင့္လွ်င္ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္၏ တိုက္တြန္းခ်က္မွ် မပါပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ဆႏၵအေလ်ာက္ သစ္ပင္မ်ား စိုက္ပါဦးမည္။ ဥတုရာသီ ေတာကိုမွီ၏။ ေတာရိပ္ခိုေန အပန္းေျပ၏။